Helaas worden de galstuwingen met de week erger en komen er steeds meer vervelende klachten bij (kramp in de kaken, opgejaagd gevoel en jeuk over het hele lijf die niet te omschrijven is). Ik moet iedere 2 weken bloed laten prikken en tussendoor lig ik vier keer per week in het ziekenhuis aan de monitor, omdat ons kindje steeds (on)rustiger wordt.
Met 38 weken en 2 dagen lig ik weer eens in het ziekenhuis, omdat ik ons kindje al de hele middag niet meer gevoeld heb. Daar nemen ze nogmaals mijn bloed af. Dan verschijnt er ineens een verloskundige aan mijn bed. “De galwaarde zijn nu 38 en vanaf 40 gaan we direct inleiden met 38 weken, omdat we de veiligheid niet meer kunnen garanderen als een baby langer aan zulke hoge doseringen afvalstoffen worden blootgesteld. Omdat je er overduidelijk bezorgd van wordt kunnen we je, als je wilt, morgen al gaan inleiden, maar het hoeft nog niet”. Deniz en ik schrikken ervan en moeten dit even bespreken.
Zodra de verloskundige de kamer uit is begin ik heel hard te huilen. “Ik had verdomme zo gehoopt dat ik onder een ingeleide bevalling uit kon komen en dat mijn weeën vanzelf opgang zouden komen!”, snik ik. “Ik snap het heel goed poepie”, troost Deniz mij. “Maar je moet nu vooral aan het kleine mannetje in je buik denken. Gelukkig zit je nog enkele puntwaarden onder het echte acute ingrijpen. Als je wilt kunnen we het over het weekend trekken en als er Zondag nog niks gebeurd is, bellen we gewoon dat je Maandag komt voor inleiden”.
Ik ben heel blij dat hij dat voorstelt, want dat geeft mij gelijk het controlegevoel terug. We besluiten daarom om de dosis van de medicatie iets op te schroeven en dagelijks contact te houden met de afdeling om te overleggen, maar wel af te wachten of er in het weekend toch niet vanzelf iets gebeurd.
‘Helaas’ vindt ons kindje het nog veel te gezellig in mijn buik en gebeurd er helemaal niks dat weekend. Wel kunnen we ons psychisch alvast voorbereiden op de komende (bevallings)dagen. Ik bel nog één maal met de cursusleidster van hypnobirthing om de laatste zaken door te nemen en zij stelt mij weer op mijn gemak. Ik kan dit…… Mijn lichaam is hiervoor gemaakt……(Hoop ik…)
