De volgende korte zin is bij ons vaak het startsein van een onverwachte grote gebeurtenis/beslissing en ook deze keer was het niet anders: “Heb je het al gehoord?”. Mijn man komt thuis en heeft zojuist onze buurman gesproken. “Het huis van de buren schuin aan de overkant is verkocht en ze hebben er een mooie winst op gemaakt. Als dat zo is, is het zeker een optie die wij ook eens goed moeten bestuderen”.
We hebben altijd gezegd dat dit huis ons droomhuis is en we nooit meer hoeven te verhuizen. We hebben hem gekocht in 2014, in een geweldige financiële tijd (relatief lage rentes en hele lage huizenprijzen). De huizenprijzen zijn de laatste jaren enorm omhoog geschoten en de rentes zijn lager dan onze hypotheekadviseur ooit had kunnen bedenken. Destijds hadden we ook nog geen kindje en was de locatie lekker in het centrum van Den Haag, met alles op loop/fiets afstand. Alleen nu zien we wel steeds meer in dat het geen “gezonde” omgeving is om onze zoon op te laten groeien en deze verkoopoptie biedt daarin nu een grote uitkomst. Zonder een echte knoop door te hakken, begint onze speurtocht naar een mogelijke nieuwe locatie om ons te settelen.
Net als we onze koffers aan het pakken zijn, om eind September 2019 een weekje naar Ibiza te gaan, vindt Deniz opeens een huis met alles wat we zoeken. “We kunnen geen bezichtiging meer plannen voor we weggaan, maar als dit ons huis is, is hij er ook nog als we terug komen”, spreken we, met lichte pijn in ons hart, af. Zo gezegd, zo gedaan, maar op Ibiza kijken we toch iedere dag eventjes of het huis toevallig niet voor onze neus weggekaapt is. Nee, het huis is er nog als we terugkomen en we plannen direct een bezichtiging voor de week erna.
“Als jullie interesse hebben willen we wel adviseren om snel een bod uit te brengen, want er zijn sinds deze week meer kapers op de kust gekomen”, deelt de makelaar ons mede aan het einde van de bezichtiging. “Waarschijnlijk willen we uiterlijk Maandag om 12.00 uur een definitieve keuze gaan maken, want de huidige bewoners hebben zelf ook al een ander huis gekocht”. De druk wordt nu ineens wel heel groot. Het huis is echt perfect voor ons en het ligt net buiten de stad, in het Westland, maar met letterlijke zicht op Den Haag. Het is groen, ruim en kindvriendelijk, maar wel ineens een grote stap, zo onverwacht. Toch besluiten we door te zetten en Deniz laat aan mij de taak om die Maandag een bod uit te brengen via de mail. “Niet te ver boven de vraagprijs, maar ook niet te dichtbij, kijk maar wat jouw goed lijkt met ons budget in gedachten”. Uiteindelijk maak ik een beslissing en net voor 12.00 uur druk ik op verzenden. Het duimen kan beginnen!
De dag na het uitbrengen van het bod gaat de telefoon. “Hallo, jullie spreken met de makelaar. Ik wil jullie vertellen dat jullie bod is geaccepteerd en dat het huis dus voor jullie is…….”. Het duurt even een paar seconden voordat het tot ons doordringt, want we kunnen het bijna niet geloven. Zonder een ander huis bezichtigd te hebben, hebben we nu ineens binnen een week een ander huis gekocht. Het is bizar! “Jullie bod was net iets hoger dan de rest en omdat jullie al een huis hebben, waar een flinke overwaarde op zit, waren jullie financiering technisch de meest zekere keuze”.
Nadat we de telefoon hebben opgehangen dringt het ineens echt tot ons door. We gaan verhuizen! “Dan ga ik nu maar onze financieel adviseur bellen om ons huis z.s.m. in de verkoop te zetten”, zegt Deniz nog steeds een beetje beduusd.
Vanaf dat moment gaat het ineens heel snel. Binnen 3 weken is ons huis verkocht en na 3,5 maand kunnen we tekenen voor beide overdrachten en wonen we ineens in ons nieuwe paleisje.
De stap blijkt niet alleen een schot in de roos voor wat betreft het laten opgroeien van onze zoon, maar de rust, ruimte en het groen doen mij ook heel goed. Niet meer de enorme dagelijkse overprikkeling van de grote stad, met al zijn auto’s, mensen en geluiden, maar het gevoel dat je iedere dag op vakantie bent. We zijn zo dankbaar dat we hier mogen wonen… écht!
